Oppervlaktewarmtebehandeling is onderverdeeld in twee categorieën: de ene is oppervlakteblus- en ontlaatwarmtebehandeling, en de andere is chemische warmtebehandeling. De hardheidstestmethode is als volgt:
1. oppervlakteblus- en ontlaatwarmtebehandeling
Oppervlakteverhitting en ontlaten worden meestal uitgevoerd door middel van inductieverhitting of vlamverhitting. De belangrijkste technische parameters zijn oppervlaktehardheid, lokale hardheid en effectieve hardingslaagdiepte. Voor hardheidstesten kunnen Vickers-hardheidstesters of Rockwell-hardheidstesters worden gebruikt. Experimentele kracht: De selectie is afhankelijk van de diepte van de effectieve hardingslaag en de oppervlaktehardheid van het werkstuk. Er zijn drie hardingsmachines bij betrokken.
(1) De Vickers-hardheidsmeter is een belangrijk hulpmiddel om de oppervlaktehardheid van warmtebehandelde werkstukken te testen. Met een proefdruk van 0,5-100 kg kan de oppervlaktehardingslaag worden getest, zelfs bij een dikte van 0,05 mm. De nauwkeurigheid is hoog en de tester kan warmtebehandelde werkstukken onderscheiden. Kleine verschillen in oppervlaktehardheid en de diepte van de effectief geharde laag worden eveneens gedetecteerd door de Vickers-hardheidsmeter. Daarom is het noodzakelijk om een Vickers-hardheidsmeter uit te rusten voor apparaten die oppervlaktewarmtebehandelingen uitvoeren of een groot aantal werkstukken met oppervlaktewarmtebehandeling gebruiken.
(2) De Rockwell-oppervlaktehardheidsmeter is ook zeer geschikt voor het testen van de hardheid van het oppervlaktegeharde werkstuk. Er zijn drie schalen waaruit de Rockwell-oppervlaktehardheidsmeter kan kiezen. Hij kan verschillende oppervlaktegeharde werkstukken testen waarvan de effectieve geharde laagdikte meer dan 0,1 mm bedraagt. Hoewel de nauwkeurigheid van de Rockwell-oppervlaktehardheidsmeter niet zo hoog is als die van de Vickers-hardheidsmeter, voldoet hij wel aan de eisen als detectiemethode voor kwaliteitsmanagement en kwalificatie-inspectie van warmtebehandelingsinstallaties. Bovendien heeft hij de kenmerken van eenvoudige bediening, gebruiksgemak, lage prijs, snelle meting en directe aflezing van hardheidswaarden. De Rockwell-oppervlaktehardheidsmeter kan worden gebruikt om snel en niet-destructief batches oppervlaktebehandelde werkstukken één voor één te detecteren. Hij is van groot belang voor metaalverwerkings- en machinefabrieken. Wanneer de oppervlaktegeharde laag dik is, kan de Rockwell-hardheidsmeter ook worden gebruikt. Wanneer de dikte van de warmtebehandelingshardheidslaag 0,4-0,8 mm bedraagt, kan de HRA-schaal worden gebruikt. Wanneer de diepte van de geharde laag groter is dan 0,8 mm, kan de HRC-schaal worden gebruikt. De drie standaardwaarden voor Vickers-, Rockwell- en oppervlakkige Rockwell-hardheid kunnen eenvoudig naar elkaar worden omgezet, in normen, tekeningen of hardheidswaarden die door gebruikers worden vereist, en de bijbehorende conversietabel is beschikbaar in de internationale ISO-norm. De Amerikaanse ASTM-norm en de Chinese GB/T-norm zijn opgenomen.
(3) Wanneer de dikte van de warmtebehandelde, geharde laag meer dan 0,2 mm bedraagt, kan een Leeb-hardheidsmeter worden gebruikt, maar moet een C-type sensor worden gekozen. Let bij het meten op de oppervlakteafwerking en de totale dikte van het werkstuk. Deze meetmethode is niet Vickers- en Rockwell-gecertificeerd. De hardheidsmeter is nauwkeurig, maar is geschikt voor metingen ter plaatse in de fabriek.
2. chemische warmtebehandeling
Chemische warmtebehandeling houdt in dat het oppervlak van het werkstuk wordt geïnfiltreerd met atomen van een of meerdere chemische elementen, waardoor de chemische samenstelling, structuur en eigenschappen van het werkstukoppervlak veranderen. Na het afschrikken en ontlaten bij lage temperatuur heeft het oppervlak van het werkstuk een hoge hardheid en slijtvastheid. Het werkstuk heeft een hoge contactvermoeidheidssterkte en de kern van het werkstuk heeft een hoge sterkte en taaiheid. De belangrijkste technische parameters van een chemisch warmtebehandeld werkstuk zijn de diepte van de geharde laag en de oppervlaktehardheid. De afstand waarbij de hardheid daalt tot 50 HRC is de effectieve diepte van de geharde laag. De oppervlaktehardheidstest van chemisch warmtebehandelde werkstukken is vergelijkbaar met de hardheidstest van oppervlaktegeharde, warmtebehandelde werkstukken. Vickers-hardheidsmeters, Rockwell-hardheidsmeters of Rockwell-hardheidsmeters kunnen worden gebruikt. Een hardheidsmeter detecteert alleen de dikte van de nitreerlaag. Hoe dikker de laag, hoe dunner de laag, over het algemeen niet meer dan 0,7 mm. In dat geval kan de Rockwell-hardheidsmeter niet worden gebruikt.
3. lokale warmtebehandeling
Als onderdelen voor lokale warmtebehandeling een hoge lokale hardheid vereisen, kan een lokale afschrikking worden uitgevoerd door middel van inductieverhitting, enz. Dergelijke onderdelen moeten meestal de positie van de lokale afschrikking en de lokale hardheidswaarde op de tekening markeren, en de hardheidstest van het onderdeel moet in het aangegeven gebied worden uitgevoerd. De hardheidstest kan worden uitgevoerd met een Rockwell-hardheidsmeter om de HRC-hardheidswaarde te testen. Als de door warmtebehandeling geharde laag ondiep is, kan een Rockwell-oppervlaktehardheidsmeter worden gebruikt om de HRN-hardheidswaarde te testen.
Plaatsingstijd: 22-02-2023
