Hoe controleer ik of de hardheidsmeter normaal werkt?

Voorzorgsmaatregelen bij gebruik van een hardheidsmeter:
Naast de speciale voorzorgsmaatregelen bij het gebruik van verschillende hardheidsmeters, zijn er enkele veelvoorkomende problemen waar men op moet letten. Deze worden hieronder opgesomd:
1. De hardheidsmeter zelf produceert twee soorten fouten: de ene is een fout die wordt veroorzaakt door de vervorming en beweging van de onderdelen; de andere is een fout die wordt veroorzaakt doordat de hardheidsparameter de gespecificeerde norm overschrijdt. Voor de tweede fout moet de hardheidsmeter vóór de meting worden gekalibreerd met een standaardblok. Voor de kalibratieresultaten van de Rockwell-hardheidsmeter is een verschil van ±1 toegestaan. Een correctiewaarde kan worden gegeven voor een stabiele waarde met een verschil van ±2. Wanneer het verschil buiten het bereik van ±2 valt, is het noodzakelijk om de hardheidsmeter te kalibreren en te repareren of over te schakelen naar een andere hardheidsmeetmethode.
Elke Rockwell-hardheidsschaal heeft een specifiek toepassingsgebied, dat correct moet worden gekozen volgens de voorschriften. Bijvoorbeeld: bij een hardheid hoger dan HRB100 moet de HRC-schaal worden gebruikt; bij een hardheid lager dan HRC20 moet de HRB-schaal worden gebruikt. Omdat de nauwkeurigheid en gevoeligheid van de hardheidsmeter afnemen wanneer het testbereik wordt overschreden en de hardheidswaarde onnauwkeurig wordt, is deze niet geschikt voor gebruik buiten dit bereik. Andere hardheidsmeetmethoden hebben ook overeenkomstige kalibratiestandaarden. Het standaardblok dat wordt gebruikt om de hardheidsmeter te kalibreren, mag niet aan beide zijden worden gebruikt, omdat de hardheid van de standaardzijde en de achterzijde niet noodzakelijkerwijs gelijk is. Over het algemeen geldt dat het standaardblok een jaar geldig moet zijn vanaf de kalibratiedatum.
2. Let er bij het vervangen van de indrukker of het aambeeld op dat de contactvlakken schoon zijn. Test na het vervangen de indrukker of het aambeeld meerdere keren met een stalen monster van een bepaalde hardheid totdat de gemeten hardheidswaarde tweemaal achter elkaar gelijk is. Het doel hiervan is om ervoor te zorgen dat de indrukker of het aambeeld en het contactvlak van de testmachine stevig tegen elkaar aanliggen en goed contact maken, zodat de nauwkeurigheid van de testresultaten niet wordt beïnvloed.
3. Nadat de hardheidsmeter is afgesteld, wordt bij aanvang van de hardheidsmeting het eerste meetpunt niet gebruikt. Dit om te voorkomen dat het monster onvoldoende contact maakt met het aambeeld en de gemeten waarde daardoor onnauwkeurig wordt. Nadat het eerste meetpunt is getest en de hardheidsmeter weer in de normale werkingsmodus staat, wordt het monster formeel getest en de gemeten hardheidswaarde vastgelegd.
4. Indien het teststuk dit toelaat, selecteer dan in het algemeen verschillende delen om ten minste drie hardheidswaarden te testen, neem de gemiddelde waarde en gebruik deze gemiddelde waarde als de hardheidswaarde van het teststuk.
5. Voor teststukken met complexe vormen moeten pads met de overeenkomstige vorm worden gebruikt, die na bevestiging kunnen worden getest. Het ronde teststuk wordt doorgaans in de V-vormige groef geplaatst voor de test.
6. Controleer vóór het laden of de laadhendel in de losstand staat. Tijdens het laden moet de beweging licht en gelijkmatig zijn en mag er niet te veel kracht worden gebruikt. Na het laden moet de laadhendel in de losstand worden geplaatst om te voorkomen dat het instrument gedurende lange tijd onder spanning staat, wat plastische vervorming kan veroorzaken en de meetnauwkeurigheid kan beïnvloeden.
Vickers, Rockwell-hardheid
Hardheid: Dit is het vermogen van een materiaal om plaatselijke plastische vervorming te weerstaan, en wordt meestal gemeten met behulp van de indrukproefmethode.
Let op: de hardheidswaarden kunnen niet rechtstreeks met elkaar worden vergeleken en kunnen alleen worden omgerekend met behulp van de hardheidsvergelijkingstabel.