Hoe controleer ik of de hardheidsmeter normaal werkt?

Voorzorgsmaatregelen voor de hardheidsmeter:
Naast de speciale voorzorgsmaatregelen bij het gebruik van verschillende hardheidsmeters, zijn er enkele veelvoorkomende problemen waar u op moet letten. Deze worden hieronder vermeld:
1. De hardheidsmeter zelf produceert twee soorten fouten: de ene is de fout veroorzaakt door de vervorming en beweging van de onderdelen; de andere is de fout veroorzaakt door een hardheidsparameter die de gespecificeerde norm overschrijdt. Voor de tweede fout moet de hardheidsmeter vóór de meting worden gekalibreerd met een standaardblok. Voor de kalibratieresultaten van de Rockwell-hardheidsmeter wordt het verschil gekwalificeerd binnen ±1. Een correctiewaarde kan worden gegeven voor een stabiele waarde met een verschil binnen ±2. Wanneer het verschil buiten het bereik van ±2 ligt, is het noodzakelijk om de hardheidsmeter te kalibreren en te repareren of over te stappen op andere hardheidstestmethoden.
Elke Rockwell-hardheidsschaal heeft een de facto toepassingsgebied, dat correct moet worden geselecteerd volgens de regelgeving. Wanneer de hardheid bijvoorbeeld hoger is dan HRB100, moet de HRC-schaal worden gebruikt voor de test; wanneer de hardheid lager is dan HRC20, moet de HRB-schaal worden gebruikt. Omdat de nauwkeurigheid en gevoeligheid van de hardheidsmeter slecht zijn bij overschrijding van het testbereik en de hardheidswaarde onnauwkeurig is, is deze niet geschikt voor gebruik. Andere hardheidstestmethoden hebben ook bijbehorende kalibratienormen. Het standaardblok dat wordt gebruikt om de hardheidsmeter te kalibreren, kan niet aan beide zijden worden gebruikt, omdat de hardheid van de standaardzijde en de achterkant niet noodzakelijkerwijs hetzelfde is. Over het algemeen wordt gesteld dat het standaardblok een jaar geldig is vanaf de kalibratiedatum.
2. Let bij het vervangen van de indringer of het aambeeld op het reinigen van de contactdelen. Test na vervanging de indringer of het aambeeld meerdere keren met een staalmonster van een bepaalde hardheid totdat de verkregen hardheid tweemaal achter elkaar gelijk is. Het doel is om de indringer of het aambeeld en het contactdeel van de testmachine stevig aan te drukken en goed contact te maken, zodat de nauwkeurigheid van de testresultaten niet wordt beïnvloed.
3. Nadat de hardheidsmeter is afgesteld en de hardheid begint te meten, wordt het eerste testpunt niet gebruikt. Uit angst voor slecht contact tussen het monster en het aambeeld is de gemeten waarde onnauwkeurig. Nadat het eerste punt is getest en de hardheidsmeter in de normale werkingsmodus staat, wordt het monster formeel getest en wordt de gemeten hardheidswaarde geregistreerd.
4. Als het teststuk dit toelaat, selecteert u doorgaans verschillende onderdelen om ten minste drie hardheidswaarden te testen, neemt u de gemiddelde waarde en neemt u de gemiddelde waarde als de hardheidswaarde van het teststuk.
5. Voor teststukken met complexe vormen moeten pads met een overeenkomstige vorm worden gebruikt. Deze kunnen worden getest nadat ze zijn bevestigd. Het ronde teststuk wordt meestal in de V-vormige groef geplaatst om te testen.
6. Controleer vóór het laden of de laadhendel in de ontlaadpositie staat. Tijdens het laden moet de handeling licht en gelijkmatig zijn en mag er niet te veel kracht worden gebruikt. Na het laden moet de laadhendel in de ontlaadpositie worden geplaatst om te voorkomen dat het instrument langdurig wordt belast, wat plastische vervorming en de meetnauwkeurigheid kan beïnvloeden.
Vickers, Rockwell-hardheid
Hardheid: Dit is de mate waarin een materiaal bestand is tegen plaatselijke plastische vervorming. Deze wordt meestal gemeten met behulp van de indrukkingsmethode.
Let op: de hardheidswaarden kunnen niet rechtstreeks met elkaar worden vergeleken. Ze kunnen alleen worden omgerekend via de hardheidsvergelijkingstabel.