Leeb hardheidsmeter
De Leeb-hardheidsmeter wordt momenteel veel gebruikt voor het testen van de hardheid van gietstukken. De Leeb-hardheidsmeter maakt gebruik van het principe van dynamische hardheidsmeting en maakt gebruik van computertechnologie om de miniaturisatie en elektronica van de hardheidsmeter te realiseren. Hij is eenvoudig en handig in gebruik, de aflezing is intuïtiever en de testresultaten kunnen eenvoudig worden omgezet in Brinell-hardheidswaarden, waardoor hij breed wordt gewaardeerd.
Veel gietstukken zijn middelgrote tot grote werkstukken, waarvan sommige enkele tonnen wegen, en kunnen niet worden getest op een hardheidsmeter voor op de werkbank. De precieze hardheidstest van gietstukken wordt voornamelijk uitgevoerd met afzonderlijk gegoten teststaven of testblokken die aan gietstukken zijn bevestigd. Noch de teststaaf, noch het testblok kan het werkstuk zelf volledig vervangen. Zelfs als het dezelfde oven voor gesmolten ijzer betreft, zijn het gietproces en de warmtebehandelingsomstandigheden hetzelfde. Door het enorme verschil in grootte zal de verwarmingssnelheid, met name de afkoelsnelheid, verschillen. Het is moeilijk om de twee exact dezelfde hardheid te geven. Daarom hechten veel klanten meer waarde aan en geloven ze in de hardheid van het werkstuk zelf. Dit vereist een draagbare precisiehardheidsmeter om de hardheid van gietstukken te testen. De Leeb-hardheidsmeter lost dit probleem op, maar het is noodzakelijk om tijdens het gebruik van de Leeb-hardheidsmeter aandacht te besteden aan de oppervlakteafwerking van het werkstuk. De Leeb-hardheidsmeter stelt eisen aan de oppervlakteruwheid van het werkstuk.
Brinell-hardheidsmeter
Voor de hardheidstest van gietstukken moet een Brinell-hardheidsmeter worden gebruikt. Voor gietijzer met relatief grove korrels moeten de testomstandigheden van een kracht van 3000 kg en een kogel van 10 mm zoveel mogelijk worden aangehouden. Bij kleine gietstukken kan ook een Rockwell-hardheidsmeter worden gebruikt.
Gietijzeren gietstukken hebben meestal een onregelmatige structuur, grotere korrels en bevatten meer koolstof, silicium en andere onzuiverheden dan staal. De hardheid varieert op verschillende kleine oppervlakken of op verschillende punten. De indringer van de Brinell-hardheidsmeter is groter en heeft een groter indringoppervlak, en kan de gemiddelde hardheid van het materiaal binnen een bepaald bereik meten. Daarom heeft de Brinell-hardheidsmeter een hogere testnauwkeurigheid en een kleinere spreiding van de hardheidswaarden. De gemeten hardheidswaarde is representatiever voor de werkelijke hardheid van het werkstuk. Daarom wordt de Brinell-hardheidsmeter veel gebruikt in de gieterij-industrie.
Rockwell-hardheid
Rockwell-hardheidsmeters worden ook vaak gebruikt voor het testen van de hardheid van gietijzer. Voor werkstukken met fijne korrels kan, indien er onvoldoende ruimte is voor een Brinell-hardheidstest, ook een Rockwell-hardheidstest worden uitgevoerd. Voor perlitisch smeedbaar gietijzer, gehard gietijzer en stalen gietstukken kan de HRB- of HRC-schaal worden gebruikt. Als het materiaal niet gelijkmatig is, moeten meerdere metingen worden uitgevoerd en moet de gemiddelde waarde worden genomen.
Shore-hardheidsmeter
In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij grote gietstukken, is het niet toegestaan om het monster te snijden en extra testblokken te gieten voor hardheidstests. In dat geval kan het testen van de hardheid op moeilijkheden stuiten. In dit geval is de gebruikelijke methode om de hardheid te testen met een draagbare Shore-hardheidsmeter op het gladde oppervlak nadat het gietstuk is voltooid. Zo is in de walsnorm die veel wordt gebruikt in de metallurgische industrie, vastgelegd dat de Shore-hardheidsmeter moet worden gebruikt om de hardheid te testen.
Plaatsingstijd: 29-12-2022
